چای سبز و سیاه هر دو از برگ‌های گیاه کاملیا سیننسیس تهیه می‌شوند. تفاوت اصلی بین این دو این است که چای سیاه اکسیده می‌شود، اما چای سبز تحت این فرایند قرار نمی‌گیرد. برای تهیه چای سیاه، ابتدا برگ‌ها را چیده و سپس در معرض هوا قرار می‌دهند تا فرآیند اکسیداسیون آغاز شود. این واکنش باعث می‌شود که برگ‌ها قهوه‌ای تیره شوند و طعم‌ آن نیز افزایش یافته و تشدید شوند و طعم گس برگ چای کاهش یابد. از سوی دیگر، چای سبز برای جلوگیری از اکسیداسیون فرآوری می‌شود و بنابراین رنگ آن بسیار روشن‌تر از چای سیاه است.

چای درختچه‌ای همیشه سبز به ارتفاع 1 تا 15 متر است. برگ چای مهمترین قسمت این گیاه برای بهره اقتصادی و مصرف خوراکی است.

مناطق رویش چای:
چین
هند
سیلان
ژاپن
اندونزی
ویتنام
تبت
قفقاز
ایران

چای سیاه که این روزها طرفداران خیلی زیادی دارد، تقریبا ۴ هزار سال پیش در چین کشف شد. امروزه افراد زیادی در سراسر جهان این چای را مصرف می‌کنند. این نوع چای حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی است که می‌توانند سموم را از بدن خارج کنند و سلامت بدن را بهبود ببخشند. میزان کافئین موجود در چای سیاه کمتر از قهوه است. در مقاله‌ای که امروز برایتان آماده کردیم، خواص چای سیاه برای سلامتی، پوست و مو را با شما به اشتراک می‌گذاریم و ارزش غذایی این نوشیدنی محبوب را می‌گوییم.

.

 
ارزش غذایی چای سیاه
بیشتر خواص چای سیاه به وجود آنتی‌اکسیدان‌های مختلف در آن برمی‌گردند. یکی از این آنتی‌اکسیدان‌ها پلی‌فنول نام دارد که آنتی‌اکسیدان اصلی این نوع چای به شمار می‌رود. همچنین مقدار کمی سدیم، پروتئین و کربوهیدرات دارد. در ادامه ارزش غذایی ۱۰۰ گرم چای سیاه آورده شده است.

خواص چای سیاه برای سلامتی
می‌توانید با نوشیدن چای سیاه سلامتی بدن خود را بهبود ببخشید. چای سیاه ممکن است سلامت قلب را بهبود ببخشد، اسهال و سایر مشکلات گوارشی را درمان کند، فشار خون را تنظیم کند و احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش دهد. برای اینکه از خواص چای سیاه بیشترین بهره را ببرید، به آن قند یا شیر اضافه نکنید. در ادامه تعدادی از خواص چای سیاه را بررسی می‌کنیم.

۱. ممکن است سلامت قلب را بهبود ببخشد
فلاون‌های موجود در چای سیاه ممکن است در بهبود سلامت قلب مفید باشد. دانشمندان تأیید کرده‌اند که نوشیدن سه فنجان (یا بیشتر) چای سیاه در روز می‌تواند احتمال ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب را کاهش دهد. علاوه بر این چای سیاه با کاهش احتمال مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی و عروقی در ارتباط است.

۲. ممکن است خطر ابتلا به سرطان رحم را کاهش دهد
تیافلاوین‌های چای سیاه ممکن است از تکثیر سلول‌های سرطان رحم جلوگیری کند. در یک مطالعه نشان داده شد افرادی که بیشتر از دو فنجان چای در روز می‌نوشند، ۳۰ درصد کاهش احتمال ابتلا به سرطان رحم را تجربه می‌کنند.

۳. ممکن است در کاهش احتمال ابتلا به دیابت مفید باشد
دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که نوشیدن چای سیاه ممکن است به کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند. چای سیاه حاوی کاتچین‌ها و فلاونوئیدهای مختلف است. این نوشیدنی پرطرفدار ممکن است حساسیت بدن به انسولین را بیشتر کند.

۴. ممکن است سیستم ایمنی بدن را تقویت کند
چای سیاه سرشار از آنتی‌اکسیدان‌هایی است که از رایکال‌های آزاد خنثی می‌کنند. این رادیکال‌های آزاد DNA را تغییر می‌دهند و عملکرد سلول‌های نرمال را مختل می‌کنند. این موضوع می‌تواند منجر به التهاب شود و بدن را در حالت استرس قرار دهد. چای سیاه به از بین بردن رادیکال‌های آزاد کمک می‌کند. این نوع چای سلول‌های نرمال و عملکرد‌های بدن را به حالت اولیه‌ی برمی‌گرداند و سیستم ایمنی بدن را هم تقویت می‌کند.

۵. ممکن است فشار خون را کاهش دهد
یکی دیگر از خواص چای سیاه، کاهش فشار خون است. محققان در کشورهای هلند، آلمان و ایتالیا از گروهی از افراد درخواست کردند به مدت یک هفته چای سیاه بنوشند. بعد از یک هفته محققان فشار خون سیستولیک و دیاستولیک شرکت‌کنندگان را بررسی کردند. نتایج این مطالعه نشان داد مصرف چای سیاه سطح فشار خون شرکت‌کنندگان را کاهش داد.

۶. ممکن است هوشیاری ذهن را بهبود ببخشد
بهبود هوشیاری ذهن

محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که مصرف چای سیاه اثرات قدرتمندی روی دامنه‌ی توجه، همچنین توجه بینایی و درک شنوایی دارد. انواع چای حاوی ال تیانین هستند که عملکردهای مغز و فرآیند توجه در انسان‌ها را تغییر می‌دهد. کافئین موجود در چای سیاه ممکن است هوشیاری را بهبود ببخشد.

۷. ممکن است سلامت استخوان‌ها را بهبود دهد
با افزایش سن، استحکام استخوان‌ها کاهش پیدا می‌کند. محققان به این نتیجه رسیدند افرادی که چای سیاه می‌نوشند، به‌طرز قابل‌توجهی به حفظ تراکم استخوان‌های خود کمک می‌کنند. به همین دلیل نوشیدن چای سیاه ممکن است احتمال ابتلا به شکستگی استخوان‌ها در اثر پوکی استخوان را در افراد مسن کاهش دهد.

در مطالعه‌ی حیوانی انجام شده، محققان به موش‌های صحرایی عصاره‌ی چای سیاه دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که موش‌ها بهبود تراکم استخوان را تجربه کردند.

اگر سنتان ۳۰ سال به بالا است، نوشیدن چای سیاه را به بخشی از روتین خود تبدیل کنید تا احتمال ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی استخوان در شما کاهش پیدا کند. نشان داده شده که نوشیدن چای سیاه خطر شکستگی لگن را کاهش می‌دهد.

۸. ممکن است احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد
بیماری پارکینسون عارضه‌ای است که بیشتر افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهند که پلی‌فنول‌های موجود در چای سیاه از عصب‌های موجود در مغز محافظت می‌کنند. در مطالعه‌ی انجام شده در دانشگاه ملی سنگاپور نشان داده شد که کافئین چای سیاه در کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مفید است.

۹. ممکن است سلامت دستگاه گوارش را بهبود ببخشد
روده‌ی سالم به محافظت از شما در برابر بیماری‌ها و اختلالات مختلف کمک می‌کند. مصرف چای سیاه ممکن است در بهبود و تنوع بخشیدن به میکروب‌های خوب روده مفید باشد. پلی‌فنول‌های چای سیاه ممکن است به‌عنوان پری‌بیوتیک عمل کرده و باکتری‌های خوب روده را تغذیه کنند.

این پلی‌فنول‌ها ممکن است از رشد سایر باکتری‌های مضر در روده هم جلوگیری کنند. چای سیاه ممکن است به درمان زخم معده کمک کند و به‌طور بالقوه احتمال ابتلا به سرطان‌های مختلف مثل سرطان‌های روده‌ی بزرگ (کولورکتال) و معده کمک کند. هرچند به مطالعات انسانی بیشتری در این زمینه نیاز است.

۱۰. ممکن است سطح کلسترول خون را کاهش دهد
سبک زندگی و عادت‌های غذایی ناسالم ممکن است منجر به افزایش سطح کلسترول بد خون (LDL) شوند.
سطح بالای کلسترول بد می‌تواند منجر به جمع شدن پلاکت‌ها در دیواره‌های عروق شود. این موضوع می‌تواند منجر به کاهش جریان خون ‌شود و حمله‌ی قلبی و سکته را به دنبال داشته باشد.

در یک مطالعه نشان داده شد چای سیاه سطح کلسترول بد را ۱۱٫۱ درصد کاهش داد. محققان در این مطالعه به این نتیجه رسیدند که چای سیاه از بالا رفتن فشار خون در افراد مبتلا به اضافه وزن و مستعد ابتلا به بیماری قلبی جلوگیری می‌کند.

۱۱. ممکن است به کاهش وزن کمک کند
کاهش وزن از خواص چای سیاه

اضافه وزن علت اصلی بیماری‌های مختلف مثل دیابت، بیماری قلبی، سندرم تخمدان پلی‌کسیتیک (PCOS)، فشار خون بالا و… به شمار می‌رود. نوشیدن چای سیاه مثل چای سبز در صورتی که با دنبال کردن سبک زندگی سالم همراه شود، ممکن است در مدیریت وزن اثرگذار باشد.

دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که چای سیاه چربی احشایی را از طریق کاهش ژن‌های التهاب‌زا کم می‌کند. از آنجایی که التهاب طولانی‌مدت می‌تواند منجر به اضافه وزن شود، گفته می‌شود که چای سیاه ممکن است از اضافه وزن ناشی از التهاب پیشگیری کند. علاوه بر این چای سیاه ممکن است سطح تری‌‌گلیسیرید‌های خون را کاهش دهد.

کاهش وزن بدون رژیم و ورزش؛ واقعیت یا شایعه‌ای بی‌اساس؟
۱۲. ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را کاهش دهد
سنگ کلیه یک عارضه‌ی دردناک و رایج است که افراد زیادی را درگیر کرده است. به‌نظر می‌رسد چای سیاه در مقایسه با چای‌های گیاهی دیگر، اگزالات خیلی کمتری دارد. شواهد قدیمی عنوان می‌کنند که چای سیاه ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهد؛ با این حال شواهد کافی در این زمینه وجود ندارد.

قبل از مصرف چای سیاه برای درمان سنگ کلیه با پزشک مشورت کنید. قبلا در این مقاله ۱۶ درمان خانگی برای کاهش درد سنگ کلیه درباره‌ی روش‌های طبیعی برای درمان سنگ کلیه صحبت کرده‌ایم. اگر دچار این بیماری دردناک هستید، پیشنهاد می‌کنیم حتما این مقاله را مطالعه کنید.

۱۳. ممکن است علائم آسم را تسکین دهد
آسم در نتیجه‌ی تورم و التهاب لوله‌هایی به نام نایچه رخ می‌دهد. این بیماری دم و بازدم را دشوار می‌کند. شواهد عنوان می‌کنند که نوشیدن چای سیاه یا چای سبز ممکن است در تسکین علائم آسم مفید باشد. بعضی از مطالعات ثابت کرده‌اند که کافئین موجود در چای‌ها می‌تواند به بهبود عفونت ریه کمک کند. نشان داده شده که فلاونوئیدهای چای سیاه برای افراد مبتلا به آسم مفید است.

۱۴. ممکن است با رادیکال‌های آزاد مبارزه کند
رادیکال‌های آزاد در نتیجه‌ی عواملی از جمله آلودگی، استعمال دخانیات و استرس رخ می‌دهند. این ترکیبات برای بدن سمی هستند. آنتی‌اکسیدان‌ها در مبارزه با رادیکال‌های آزاد اثرگذار هستند. چای سیاه سرشار از آنتی‌اکسیدان‌‌های مختلف است که در این زمینه نقش مهمی دارند. مصرف چای سیاه با لیموترش هم ممکن است در مبارزه با رادیکال‌های آزاد مفید باشد.

۱۵. ممکن است باکتری‌ها را از بین ببرد
بیشتر باکتری‌ها می‌توانند منجر به عفونت شده و حتی باعث مرگ شوند. آنتی‌اکسیدان‌ها و دیگر ترکیبات موجود در چای سیاه ممکن است خواص ضدباکتریایی داشته باشند. یک مطالعه‌ی دیگر عنوان کرد که چای‌های مختلف از جمله چای سیاه ممکن است با باکتری‌ها مبارزه کند.

۱۶. شاید استرس را کاهش دهد
کاهش سطح استرس یکی دیگر از خواص چای سیاه محسوب می‌شود. بر اساس نتایج مطالعه‌ی انجام شده در دانشگاه لندن، چای می‌تواند میزان هورمون‌های استرس در بدن را کاهش دهد و عصب‌ها را ریلکس کند. زمانی که استرس دارید، به جای مصرف خوراکی‌های ناسالم، چرب و شیرین یا استعمال دخانیات یک فنجان چای سیاه بنوشید‌.

۱۷. ممکن است در کاهش خطر ابتلا به آلزایمر اثرگذار باشد
کاهش خطر ابتلا به آلزایمر

بیماری آلزایمر منجر به از دست دادن حافظه می‌شود و می‌تواند روی فرآیند فکر کردن و رفتار فرد اثر بگذارد. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سیاه ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد؛ هرچند مطالعات زیادی در این زمینه انجام نشده است.

۱۸. ممکن است سلامت دندان‌ها را بهبود ببخشد
مصرف چای سیاه ممکن است از دندان‌ها در برابر پلاک‌ها، پوسیدگی و سوراخ شدن محافظت کند‌. همچنین ممکن است نفستان را تازه کند. چای سیاه خواص ضدباکتریایی و آنتی‌اکسیدانی دارد که می‌توانند از عفونت‌های استافیلوکوکوئوس پیشگیری کنند. فلوراید موجود در این نوع چای مانع از پوسیدگی دندان‌ها می‌شوند.

علاوه بر این مطالعات گزارش کرده‌اند که چای سیاه ممکن است در پیشگیری از لکوپلاکیا (که باعث بروز لکه‌های سفید داخل دهان می‌شود) در بیماران مبتلا به کارسینوما (نوعی سرطان) مفید باشد. هرچند باید در نظر داشته باشید که چای سیاه ممکن است دندان‌ها را لکه‌دار کند. بهتر است با دندانپزشک در این زمینه مشورت کنید.

۱۹. ممکن است اسهال را درمان کند
یکی دیگر از خواص چای سیاه، درمان اسهال است. در مطالعات مختلف نشان داده شده است که دنبال کردن رژیم غذایی حاوی چای سیاه می‌تواند احتمال ابتلا به اسهال را تا ۲۰ درصد کاهش دهد. با این وجود به مطالعات بیشتری درباره‌ی این خاصیت چای سیاه نیاز است.

۲۰. خلق‌وخو را بهبود می‌بخشد
آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سیاه ممکن است در مبارزه با استرس مفید باشند. این موضوع می‌تواند خلق‌وخو را بهبود ببخشد. چای سیاه ممکن است سطح کلسترول خون و فشار خون را تنظیم کند که شاید این مسأله اثرات مثبتی روی خلق‌وخو داشته باشد. البته توجه کنید که مطالعات در این زمینه محدود هستند.

خواص چای سیاه برای پوست
چای سیاه می‌تواند به شما کمک کند به پوستی سالم دست پیدا کنید. این نوع چای می‌تواند با عفونت‌ها و مشکلات پوستی مبارزه کند، علائم پیری پوست را به تأخیر بیندازد و پف زیر چشم را کاهش دهد.

پلی‌فنول‌ها و تانن‌های چای سیاه با جوان‌سازی سلول‌های پوستی در ارتباط هستند. هرچند باید قبل از استفاده از چای سیاه برای پوست با متخصص پوست مشورت کنید. در ادامه به تعدادی از خواص چای سیاه برای پوست اشاره شده است.

۲۱. ممکن است از عفونت‌های پوستی پیشگیری کند
پوست بزرگ‌ترین اندام بدن بوده که ظریف است و به مراقبت ویژه‌ای نیاز دارد. بیشتر عفونت‌های پوستی در نتیحه‌ی جمع شدن میکروب‌ها روی پوست رخ می‌دهند. کاتچین و فلاونوئید چای سیاه ممکن است در پیشگیری از عفونت‌های پوستی اثرگذار باشند.

اگر به‌طور منظم دچار عفونت‌های پوستی می‌شوید، در کنار مصرف دارو، چای سیاه بنوشید و با این کار به فرآیند بهبودی عفونت‌ها سرعت ببخشید. با این حال به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

۲۲. ممکن است پف زیر چشم را کاهش دهد
کاهش پف زیر چشم از خواص چای سیاه

پف زیر چشم عارضه‌ای است که باعث نگرانی زنان و مردان زیادی شده است. این عارضه باعث می‌شود خسته به نظر بیایید. علاوه بر این احتمال ابتلا به پیری زودرس پوست را افزایش می‌دهد. تانن و آنتی‌اکسیدان‌های چای سیاه خواص ضدالتهابی دارند و می‌توانند به سفت کردن پوست و کاهش پف زیر چشم کمک کنند.

می‌توانید چای سیاه کیسه‌ای را در یک لیوان آب جوش بزنید تا رنگ دهد. بگذارید چای خنک شود. سپس پنبه را در چای بزنید و آن را هر روز به مدت ۲۰ دقیقه زیر چشم‌های خود قرار دهید. با این کار می‌توانید فقط در یک هفته شاهد کاهش قابل‌توجه پف زیر چشم باشید.

۲۳‌. ممکن است سرعت پیری زودرس پوست را به تأخیر بیندازد
آنتی‌اکسیدان‌ها و پلی‌فنول‌های چای سیاه ممکن است از پوست در برابر پیری زودرس و شکل‌گیری چین‌وچروک محافظت کنند. در مطالعه‌ی حیوانی انجام شده روی موش‌های آزمایشگاهی بدون مو، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که چای سیاه در مقایسه با چای‌های دیگر اثربخشی بیشتری در مبارزه با چین‌وچروک دارد.

۲۴. ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش دهد
چای سیاه غنی از آنتی‌اکسیدان‌های مختلف است و شاید در مبارزه با انواع سرطان از جمله سرطان پوست مفید باشد. در یک مطالعه‌ی حیوانی روی موش‌ها، دانشمندان لبنانی به این نتیجه رسیدند که نوشیدن چای سیاه ممکن است احتمال ابتلا به سرطان پوست را کاهش دهد. هرچند در این زمینه تحقیقات زیادی روی انسان‌ها انجام نشده است.

۲۵. ممکن است از پوست در برابر اشعه‌های فرابنفش خورشید محافظت کند
اشعه‌های مضر فرابنفش خورشید منجر به سرطان پوست و دیگر مشکلات پوستی می‌شوند. دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که نوشیدن چای سیاه ممکن است از پوست محافظت کند و خطر ابتلا به مشکلات پوستی در اثر مواجهه با اشعه‌های فرابنفش خورشید را کاهش دهد. به غیر از نوشیدن چای سیاه برای پیشگیری از پیری پوست، می‌توانید از آن استفاده‌ی موضعی هم بکنید. هرچند باید در این زمینه با پزشک مشورت کنید.

۲۶. ممکن است به فرآیند بهبود زخم‌ها سرعت ببخشد
محققان مالزیایی در مطالعه‌ی انجام شده روی موش‌های صحرایی به این نتیجه رسیدند که استعمال عصاره‌ی چای سیاه روی زخم ممکن است منجر به افزایش سرعت فرآیند بهبود زخم شود. در این مطالعه نشان داده شد که عصاره‌ی چای سیاه کاهش التهاب و تولید کلاژن بیشتر را به همراه داشت.

حواستان باشد که چای سیاه را به‌طور مستقیم روی زخم خود نمالید. به یاد داشته باشید که هیچ مطالعه‌ای وجود ندارد که ثابت کند استفاده از این روش بی‌خطر است. بنابراین بهتر است به جای استفاده‌ی موضعی از چای سیاه، آن را بنوشید.

۲۷. ممکن است جوش را کاهش دهد
کاهش جوش

جوش یا آکنه می‌تواند عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد. بهتر است از محصولات طبیعی برای درمان این عارضه استفاده کنید، چون در مقایسه با داروهای شیمیایی، خطر کمتری دارند. می‌توانید از خواص چای سیاه برای از بین بردن جوش‌های خود استفاده کنید.

محققان در یک مطالعه‌ی حیوانی به این نتیجه رسیدند که چای سیاه اثرات سفیدکننده روی پوست داشت. علاوه بر این چای سیاه حاوی آنتی‌اکسیدان است که ممکن است سموم ایجادکننده‌ی جوش را از بدن خارج کنند. می‌توانید این چای را بنوشید یا چای سیاه سرد را با استفاده از یک تکه پنبه‌‌ی تمیز روی جوش‌های خود بمالید. توجه کنید که مطالعات کمی در این زمینه انجام شده‌اند.

خواص چای سیاه برای مو
آنتی‌اکسیدان‌ها و کافئین چای سیاه ممکن است برای مو هم فوایدی داشته باشند. این نوع چای ممکن است به رشد مو کمک کرده و موها را درخشان کند. خواص چای سیاه برای مو به شرح زیر است.

۲۸. ممکن است از ریزش مو جلوگیری کند
نوشیدن چای سیاه ممکن است در پیشگیری از ریزش مو مفید باشد. این چای محبوب سرشار از آنتی‌اکسیدان‌های متنوع است که از رادیکال‌های آزاد جلوگیری می‌کنند و استرس را کاهش می‌دهند. این دو عامل (رادیکال‌های آزاد و استرس) منجر به ریزش مو می‌شوند.

۲۹. شاید رشد مو را تحریک کند
در مطالعه‌ی حیوانی انجام شده روی موش‌ها نشان داده شد استفاده‌ی موضعی از چای سیاه به مدت دو هفته منجر به تحریک رشد مو شد. البته به مطالعات انسانی بیشتری در این زمینه نیاز است. چای سیاه را که به دمای اتاق رسیده، روی پوست سر و موهای خود بمالید. این کار ممکن است به رشد مو کمک کند‌. قبل از استفاده از چای سیاه روی پوست سر خود با پزشک مشورت کنید.

۳۰. ممکن است موها را درخشان کند
با اینکه تحقیقات در این زمینه محدود هستند، اما تعدادی از شواهد نشان می‌دهند که چای سیاه ممکن است در درخشان کردن موها اثرگذار باشد. بعد از شستن موهایتان با شامپوی ملایم، چای سیاه به دمای اتاق رسیده را روی موهایتان بریزید. بعد از این کار برای بار آخر موهای خود را آبکشی کنید. این کار را برای چند هفته انجام دهید تا موهایتان نرم‌تر و درخشان‌تر شوند.

۳۱. ممکن است به‌عنوان یک رنگ موی طبیعی عمل کند
شواهد نشان می‌دهند که چای سیاه می‌تواند به‌عنوان یک رنگ موی عالی می‌کند. حنا را با چای سیاه مخلوط کنید و روی پوست سر و موهای بمالید‌. اجازه دهید به مدت یک تا دو ساعت بماند. سپس موهای خود را با یک شامپوی ملایم بشویید. بعد از استفاده از این ترکیب می‌توانید بلافاصله شاهد تغییر رنگ موی خود باشید‌.

کلام آخر
از جمله خواص چای سیاه می‌توانیم بهبود سلامت استخوان‌ها، کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون، تقویت سیستم ایمنی بدن، کاهش فشار خون، کاهش احتمال ابتلا به سرطان رحم، افزایش درخشندگی مو، برطرف کردن جوش و تحریک رشد مو را نام ببریم. حتما این چای را مصرف کنید تا از مواد مغذی و خواص آن بهره‌مند شوید.

چای سیاه در جهان جایگاه خاصی دارد و بعد از آب، دومین نوشیدنی پرمصرف دنیاست. در ایران نیز چای سیاه طرفداران بسیار زیادی دارد و در تمام میهمانی‌ها و دورهمی‌ها یکی از نوشیدنی‌های اصلی به‌شمار می‌رود.

چای سیاه در طب سنتی پیش از اینکه به‌عنوان نوشیدنی مصرف شود، برای مصارف دارویی مورد استفاده قرار می‌گرفت. چای سیاه منبع عالی آنتی‌اکسیدان‌ها است که نقش مهمی در حفظ سلامت بدن دارند. با توجه به این موضوع، در این مقاله قصد داریم به فواید چای سیاه، این نوشیدنی پرطرفدار، بپردازیم. با ما همراه باشید.

خواص چای سبز به قدری بیشمار است که در یک عبارت می توان آن را درمان تمام بیماری ها و راهی برای زیبایی و تناسب اندام معرفی کرد. چای سبز نوعی چای است که از جوانه ها و گلبرگ های تازه گیاه چای به دست می آید. در فرآیند تولید این چای اکسایش بسیار کم صورت می پذیرد. چای سبز انواع مختلفی همچون چینی و ژاپنی دارد که در ادامه این بخش از سلامت نمناک به بررسی خواص و فواید و همچنین عوارض احتمالی آن خواهیم پرداخت.

چای سبز و سرطان:

نوشیدن چای سبز را عاملی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان می‌دانند، چرا که میزان آنتی اکسیدان های موجود در آن 100 برابر تاثیرگذارتر از ویتامین C و 25 برابر تاثیرگذارتر از ویتامین E است. (توجه کنیم که ویتامین C و E به عنوان دو آنتی اکسیدان مهم مطرح هستند).

چای سبز و جوانی و زیبایی

دلیل اصلی ضد پیری بودن چای سبز وجود میزان قابل توجهی آنتی اکسیدان به ویژه آنتی اکسیدان های مؤثر در حفظ شادابی و جوانی موجود در چای سبز است. آنتی اکسیدان ها یکی از شاخص ترین عوامل برای حفظ سلامتی و شادابی سلول های بدن می باشند که موجب تعویق انداختن روند پیری سلول ها می شوند.

کاهش وزن و چای سبز:
اگر تصمیم دارید با مصرف چای سبز با چاقی و اضافه وزن خداحافظی کنید، باید برای مصرف آن در طول روز برنامه ریزی داشته باشید و از مصرف این نوشیدنی گیاهی بدون برنامه پرهیز کنید.

زمان مناسب نوشیدن چای سبز:
بهترین زمان برای نوشیدن چای سبز به منظور کاهش وزن، 2 ساعت پس از صرف غذا در وعده های غذایی است. به این ترتیب شما علاوه بر آنکه از خواص درمانی چای برای کاهش وزن بهره می برید، خللی در میزان جذب آهن به وجود نمی آورید؛ زیرا چای سبز مانند چای سیاه موجب کاهش جذب آهن موجود در غذا می شود.

زمان مناسب برای مصرف چای سبز
میزان مناسب چای سبز در روز
باید توجه داشته باشید نوشیدن 3 تا 4 لیوان چای سبز در طول روز می تواند به کاهش وزن شما کمک کند. این تصور که نوشیدن چای سبز در دفعات زیاد می تواند میزان کالری سوزی در بدن را افزایش دهد، ایده اشتباهی است، زیرا با نوشیدن بیش از حد چای سبز در طول روز، بدن علاوه بر آنکه با مشکل تحریک پذیری پایانه های عصبی روبه رو می شود، با اختلال دفع آب و الکترولیت های بدن مواجه می شود. به این ترتیب همانطور که باید در نوشیدن چای معمولی پرهیزهای لازم را رعایت کنید توصیه شده که در نوشیدن چای سبز نیز افراط نکنید.

پوست و چای سبز:
آنتی اکسیدان های موجود در چای سبز، سلول های پوست را در مقابل آسیب ها به ویژه رادیکال های آزاد، یکی از عوامل ایجاد سرطان و افتادگی و آسیب به پوست، محافظت می کند. به این ترتیب چای سبز مانع از بروز سرطان، افتادگی و چروک خوردن پوست به ویژه پوست صورت می شود.

چای سبز و کاهش کلسترول:

یکی دیگر از اثرات مثبت چای سبز، کاهش قابل توجه میزان کلسترول خون است. به ویژه آنکه چای سبز باعث کاهش میزان کلسترول بد و افزایش میزان کلسترول خوب می شود. این تاثیر نه تنها میزان کلسترول بدن را در حد متعادل نگه داشته و میزان کلسترول خوب را افزایش می دهد، بلکه مانع از بروز سکته قلبی و سایر بیماری های قلبی - عروقی می شود.

چای سبز و مشکلات دهان و دندان:

می توان نوشیدن چای سبز را مکملی برای سلامت دهان و دندان دانست. علاوه بر این چای سبز با از بین بردن باکتری های نامناسب محوطه دهان، بوی بد دهان و تنفس بد بو را نیز از بین میبرد. در چین باستان از چای سبز به عنوان داروی خوشبوکننده دهان، پیش از حضور در مراسم رسمی و مهمانی ها استفاده می کردند.

تقویت استخوان ها و مفاصل با چای سبز؛

درصد بالای فلوراید چای سبز، عمده ترین دلیل تاثیر مثبت آن بر استخوان ها است. به این ترتیب درصد بالای فلوراید در چای سبز می تواند استخوان ها و دندان ها را در مقابل آسیب به ویژه پوسیدگی و پوکی محافظت کند. چای سبز توصیه متخصصان برای کاهش خطر ابتلا به ورم مفاصل، ناشی از روماتیسم می باشد. این تاثیر با توقف فعالیت آنزیم های تخریب کننده و تحلیل برنده غضروف مفاصل ایجاد می شود.

پیشگیری از آلزایمر با چای سبز:

گفتنی است چای سبز فعالیت سلول های مغز به ویژه بخش های مربوط به حافظه را تقویت و تحریک می کند. از طرفی چای سبز با کاهش میزان «استیل کولین» در سلول های مغز مانع از تخریب سلول های مغز و بروز بیماری آلزایمر می شود.

درمان بیماری های کبدی و چای سبز:

نوشیدن چای سبز باعث از بین رفتن رادیکال های آزاد ایجاد شده توسط چربی های موجود در کبد می شود. این عملکرد مثبت، مانع از بروز بیماری های کبدی به ویژه سرطان کبد می شود.

از خواص و فواید دیگر چای سبز می توان گفت:
چای سبز با کنترل عملکرد و محافظت از ساختار دیواره رگ ها، مانع از بروز فشار خون بالا می شود.

کاتچین موجود در چای سبز باعث از بین بردن باکتری های مولد مسمومیت غذایی یا سم تولید شده توسط این باکتری ها می شود.

چای سبز باعث کاهش قند خون می شود. اگرچه برخی پژوهشگران نوشیدن چای سبز را به افراد مسن توصیه می کنند اما برخی دیگر معتقدند نوشیدن چای سبز در جوانی باعث کنترل میزان قند خون، پیش از رسیدن به سن کهولت می شود.

ویتامین C موجود در چای سبز با تقویت سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل بیماری های مختلف به ویژه بیماری های فصلی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا در زمستان، اسهال و استفراغ در فصل تابستان و حساسیت های فصل پاییز، مقاوم می کند. در چین باستان برای افرادی که دائماً بیمار بودند، چای سبز تجویز می کردند.

نوشیدن چای سبز برای افراد مبتلا به آسم یا افرادی که به دلیل مشاغل ویژه یی که دارند (مثل کارگران کارخانه های سیمان) یا در مناطق خاصی زندگی می کنند (ساکنان مناطق سردسیر) توصیه می شود.

نوشیدن چای سبز نه تنها گوش را در برابر عفونت و تورم محافظت می کند، بلکه در صورت بروز این مشکل، نم دار کردن پارچه تمیزی با چای سبز و سپس تمیز کردن گوش با آن می تواند تا حدی از تورم و عفونت بکاهد. اگر محل مورد نظر را با چای سبز مرطوب کرده و صبر کنیم تا خشک شود و این عمل را سه بار در روز تکرار کنیم، روند بهبودی و رفع محل زخم تسریع می شود.

چای سبز خاصیت آرام بخشی داشته و می تواند حالت تنش، افسردگی و استرس و هیجان را از بین ببرد.

مضرات چای سبز:

به دلیل داشتن کافئین، از جذب مواد معدنی مخصوصا آهن جلوگیری می کند.

خانم های باردار، شیرده و افرادی که ناراحتی اعصاب دارند و آنهایی که ضربان قلبشان نامنظم است، بهتر است در مصرف آن زیاده روی نکنند.

مصرف این چای همچون چای سیاه به همراه غذا جذب روی، آهن و کلسیم را کاهش می دهد.

زیاده روی در مصرف این چای می تواند باعث دفع زیاد آب از بدن و خشکی مدفوع و یبوست شود.

مصرف بیش از حد کافئین که در چای سبز و بعضی از عصاره های آن وجود دارد در بعضی از افراد باعث علائمی مانند عصبانیت، بیخوابی و بیقراری می شود. افرادی که دارای بیماری فشار چشم هستند نباید استفاده کنند و افرادی که میگرن دارند میزان مصرف کمی باید داشته باشند.

طرز تهیه چای سبز با لیمو و زنجبیل

آب را حرارت دهید و چند دقیقه قبل از جوش آمدن خاموش کنید و برگ ها چای سبز را داخل آب بریزید. آب لیمو و یک قاشق چایخوری زنجبیل رنده شده را با آنها مخلوط کنید و اجازه بدهید 15 دقیقه بماند. اکنون نوشیدنی شما آماده هست و می توانید میل کنید.

میزان مصرف قهوه فوری در نقاط مختلف دنیا متفاوت است. در ایالات متحده، 7 درصد مردم قهوه فوری می نوشند. در بریتانیا 77 درصد این کار را می کنند. در این مقاله مجله قهوه ست می خواهیم به شما بگویم چرا ما بهتر است روش آمریکایی ها را دز پیش بگیریم و کمتر قهوه آماده بنوشیم. البته، هدف تعریف کردن یک داستان یک طرفه برای شما نیست. بنابراین ابتدا به شما می گوییم که قهوه فوری چیست و خواص و معایب نوشیدن آن کدامند و اصلا خوب است یا نه.

ظهور قهوه فوری در اوایل قرن بیستم

وقتی اولین بار قهوه فوری تولید شد، یعنی در حوالی سال 1910، یک اختراع هیجان انگیز محسوب می شد. در فنجان قهوه شما فناوری وجود داشت! ساخت قهوه گرانقیمت از این گرانول های محلول مقرون به صرفه ایده بسیار قدرتمندی بود و فرآیند اسرارآمیز کارخانه در پشت آن به طرز باور نکردنی مدرن به نظر می رسید.

و، شاید، برای زن خانه دار سنتی آن زمان، پدیده ای جذاب و رضایت بخش بود. حالا زن سنتی خانه دار می توانست وقتی کارهای خانه را سبک کرد برای خود و همسرش قهوه درست کند، زیرا فولگرز در تبلیغات دهه 50 خود قهوه فوری را قهوه ای “بدون آموزش تهیه قهوه without coffee-making lessons” معرفی کرده بود.

اما همانطور که تبلیغات جنسیتی متعلق به دهه 50 است، این موضوع در مورد قهوه آماده هم صدق می کند. هنوز قانع نشده اید؟ در اینجا چند نکته مثبت و منفی قهوه فوری را به شما توضیح می دهیم و می گوییم که خوب است یا بد.

3 دلیل برای نوشیدن قهوه فوری

یکی از فواید خوردن قهوه آماده این است که آماده سازی آن سریع و آسان است. فقط باید آب گرم اضافه کنید. وقتی عجله دارید صبح سر کار بروید، نیازی به زحمت آسیاب کردن دانه یا تمیز کردن وسایل دم کردن قهوه ندارید.

یادگیری نحوه تهیه یک قهوه خوب دمی چندان آسان نیست. اما دیگر هرکسی می تواند روی ذرات قهوه آماده آب گرم بریزد و در واقع طرز تهیه خاصی ندارد. در صورت نداشتن تجهیزات دم کردن فقط قرار است از کتری خود استفاده کنید.

قهوه فوری هدر نمی رود و به اصطلاح تفاله ندارد. کسی هست که بخواهد زحمت دور ریختن ته مانده قهوه را تقبل کند؟

3 دلیل برای کمتر نوشیدن قهوه فوری

1. طعم و مزه! حتی بهترین قهوه فوری اغلب با دانه هایی که کیفیت پایین تری دارند تهیه می شود تا هزینه های تولید آن کاهش یابد. در قهوه فوری احساس دهانی محدود است و موارد دیگر. هیچ مقایسه ای با طعم قهوه تازه در این میان وجود ندارد.

2. در پروسه درست کردن قهوه فوری هیچ داستان رمانتیکی وجود ندارد. رسم تهیه قهوه توسط خودتان و دم آوری آن همانطور که دوست دارید، جادویی است. اما فوراً نمی توانید آن ذرات آسیاب شده شیرین را با ظرافت با آب مخلوط کنید تا به عصاره گیری کامل برسید. نمی توانید عطرهای شدید و مست کننده را که موقع دم آوری قهوه در فضا پخش می شوند استنشاق کنید. این نوع قهوه فقط یک نوشیدنی است که آن را سر می کشید و کافئین به بدن می رسانید.

3. در واقع طولی نمی کشد تا یک قهوه تازه بو داده با وسایل دم آوری قهوه آماده شود. با AeroPress ،V60 و وسایل دم آوری دستی تنها چند دقیقه و آماده کردن اسپرسو (با دستگاه) به طور متوسط زیر یک دقیقه طول می کشد. مطمئناً آماده کردن قهوه فوری حدود 2 ثانیه طول می کشد، اما آیا چند دقیقه تلاش برای یک نوشیدنی بهتر ارزشش را ندارد؟

می دانید چرا خطرات سلامتی در این لیست نیست؟ به این دلیل که به نظر نمی رسد هیچ شواهد قطعی وجود داشته باشد که نشان می دهد قهوه آماده بهتر یا بدتر از دانه قهوه است. با این حال، فقط به این دلیل که چیزی شما را نمی کُشد، به این معنی نیست که باید آن را مصرف کنید!

نتیجه گیری نهایی

قهوه فوری راحتی را در قبال تجربه دم آوری قهوه به شما می دهد. این محصول به عنوان یک ماده برای تامین کافئین مناسب برای پرسنل ارتش ایالات متحده معرفی شد و در دوران خانه داری زنان در دهه های 50 و 60 محبوب بود. اما امروز، ما گزینه های بیشتری در اختیار داریم. ما دانه های قهوه تازه بو داده، با خاستگاه های اصلاح شده و تجاری، با کیفیت بالا، و توانایی دم کردن آنها را در عرض یک یا دو دقیقه داریم.

البته قطعا افراد زیادی وجود دارند که هرگز قانع نخواهند شد. قهوه فوری بخشی جدایی ناپذیر از صبح آنها است. اما امیدواریم که اگر مرتب قهوه فوری بدون شکر یا با شکر می خرید، شما را متقاعد کرده باشیم که سعی کنید یک بار هم که شده قهوه دمی طبیعی را امتحان کنید، زیرا هنگامی که آن را امتحان کردید، مطمئنیم که آن را به قهوه آماده ترجیح می دهید حتی اگر مصرفتان را تغییر ندهید.

قهوه برای سلامتی و بدن مفید است یا مضر؟ قهوه چه خواصی دارد؟

شاید این سوال برای شما هم پیش آمده باشد و با جستجو در اینترنت به پاسخ‌های متفاوتی که به این سوال داده شده است مواجه شده باشید!

برخی به دلیل خواص آنتی اکسیدانی بالای قهوه، این نوشیدنی را برای سلامتی مفید می‌دانند و برخی دیگر به دلیل عوارضی از جمله تپش قلب، خواص انواع قهوه اسپرسو، ترک و فرانسه را در نظر نگرفته و این نوشیدنی را مضر می‌دانند.

در این مقاله قصد داریم پاسخ این سوال را با بیان ۱۲ مورد از خواص قهوه (فارغ از نوع اسپرسو، فرانسه و ترک) به روشنی بیان کنیم.

انواع چای از نوشیدنی‌های محبوب افراد بی‌شماری در سراسر جهان است. چای نوعی نوشیدنی معطر است که از گیاه چای به‌دست آمده و در فرهنگ و سنت شرق آسیا جایگاه مهمی‌ دارد. چندین قرن است که این محصول پرطرفدار در شرق آسیا تولید و به اروپا و آمریکا ارسال می‌شود.

قدیمی‌ترین مدرک به‌دست آمده از مصرف چای در طول تاریخ مربوط به قرن سوم قبل از میلاد در چین است. اما بسیاری بر این باورند که این دمنوش گیاهی معطر بسیار قبل از این زمان شناخته شده و مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

چای نوعی دمنوش معطر است که از افزودن آب جوش به برگ‌های خشک چای در قوری تهیه می‌شود. روش دیگر مصرف این دمنوش چای کیسه‌ای است. عطر و مواد موجود در برگ‌های چای وارد آب جوش می‌شود و چای دم می‌کشد. پس از دم کشیدن کامل بهتر است برگ‌های چای را از داخل قوری خارج کنیم. چای خشک از گیاهی به نام «کاملیا سینسیس» بدست می‌آید.

چای چیزی بیش از یک نوشیدنی است. نوشیدن چای تجربه‌ای مشترک بین افراد خانواده است و در بسیاری از مراسم سنتی در کشور‌های شرق آسیا مورد استفاده قرار می‌گیرد. چای استعاره‌ای از دورهمی‌ و استراحت است.

گیاه کاملیا سیننسیس

تقریبا همه‌ی انواع چای موجود از این گیاه به‌دست می‌آیند. نام علمی‌ این گیاه «کاملیا سیننسیس» است. این گیاه از دسته گیاهان موسوم به کاملیا است.
چای فقط از برگ‌های خاصی از این گیاه به‌دست می‌آید. برگ‌های بسیار کمی‌ از این گیاهان برای تولید چای مناسب هستند. بیشتر برگ‌های قسمت بالایی و جوانه‌ها برای تولید چای مورد استفاده قرار می‌گیرند. گیاه سیننسیس به صورت طبیعی تا حدود ارتفاع سه متر رشد می‌کند. برای دسترسی به برگ‌های تازه جوانه زده که هربار چیده می‌شوند طوری از گیاه نگهداری می‌شود که همیشه در ارتفاع حدود یک و نیم متر باشد.
گیاه کاملیا سیننسیس اگر در محیط گرم و مرطوب قرار بگیرد در تمام فصول سال رشد کرده و جوانه می‌زند؛ به اصطلاح گیاهی همیشه سبز است. منشا این گیاه در آسیای شرقی است اما گاهی در دیگر نقاط جهان هم پرورش داده می‌شود.
در حدود سه میلیارد نفر در سراسر جهان چای می‌نوشند. در ۶۲ کشور چای تولید شده و در ۱۶۰ کشور در سراسر جهان بازار مصرف چای وجود دارد. در بیشتر نقاط جهان چای در شکل چای کیسه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
گیاه سیننسیس برای رشد بهتر شبیه به بسیاری از گیاهان دیگر به خاکی غنی و سبک نیاز دارد. در نواحی نزدیک به استوا به دلیل شرایط خاص آب و هوایی این گیاه رشد بهتری نسبت به سایر نواحی جهان دارد.

ترکیبات موجود در انواع چای

به علت نوع فرآوری در انواع چای ترکیبات موجود در آن‌ها متفاوت است. چای در فرم برگ‌های خام حاوی مواد غیرمحلول در آب است. پلی ساکارید‌ها، پروتئین‌ها از انواع مواد موجود در چای هستند.

در مقایسه با بسیاری از نوشیدنی‌های موجود چای نوشیدنی بسیار طبیعی و سالمی به شمار می‌رود. این نوشیدنی فاقد نمک، چربی و مواد حاوی کالری است. حدود ۴۵۰ نوع ترکیب ارگانیک در چای وجود دارد.

روغن‌های ضروری انواع چای برای بدن

مهمترین ترکیب مفیدی که در چای وجود دارد روغن‌های طبیعی است که حدود ۲۰ درصد از برگ‌ها را تشکیل می‌دهد. این روغن‌ها عامل طعم و عطر ویژه‌ی چای هستند. در چای سبز حدود ۱۰۰ ترکیب و در چای سیاه حدود ۵۵۰ ترکیب معطر وجود دارد.

پلی‌فنول

ممکن است درباره فواید و اثرات مثبت چای بر بدن شنیده باشید. ماده‌ای بنام تی‌فلاوین در چای سیاه وجود دارد. این گروه ترکیبات شیمیایی پلی‌فنول نام دارند و نوعی آنتی‌آکسیدان بسیار قوی هستند. نوشیدن چای باعث تقویت بدن با این آنتی اکسیدان‌ها می‌شود. این مواد ۳۰% از محتوای برگ‌های خام را تشکیل می‌دهند.

پلی‌فنول‌ها عامل تلخی چای هستند. طعم گس چای هم به دلیل همین مواد است.

مواد مغذی

مواد مغذی بسیاری در چای وجود دارند که البته میزان آن‌ها به نسبت موارد گفته شده کمتر است. ۱۵ ماده معدنی غیرآلی، انواع ویتامین‌ها و آمینو‌اسید‌ها در چای وجود دارند. حدود ۷۰ درصد از مواد معدنی موجود در چای را آمینواسید‌ها تشکیل می‌دهند. چای سبز حاوی بیشترین مقدار آمینواسید است.

آنزیم

شکسته شدن آنزیم‌ها در فرایند اکسیداسیون رنگ برگ‌ها را سیاه می کند. برگ‌ها در محل مخصوص لوله می‌شوند که باعث شکسته شدن سلول‌های باز در گیاه می‌شود. این کار عطر چای را افزایش می‌دهد.

در حین اکسیداسیون دو نوع ماده بسیار مفید در چای شکل می‌گیرند. پلی‌فنول‌اکسیداس و پلی‌فنول که از واکوئل‌های موجود در گیاه ایجاد می‌شوند.

در حین فرایند لوله کردن، شکل و‌ اندازه‌ی برگ‌ها تغییر کرده و به‌ اندازه‌ی دلخواه می‌رسد. روش لوله کردن و اکسیداسیون به گونه‌ای است که روغن‌های پر خاصیت موجود در گیاه حفظ شوند. روش تهیه‌ی چای بسیار قدیمی‌ است و در طول سالیان دراز به این شکل درآمده است.

آلکالوئید‌ها

در چای کافئین وجود دارد. میزان کافئین موجود در چای نصف قهوه است. کافئین از انواع موادی است که جزو خانواده آلکالوئید‌ها به حساب می‌آید. سه نوع آلکالوئید بسیار مفید در چای وجود دارد که در تحریک ماهیچه‌ها، مغز و سیستم عصبی بسیار موثر هستند. این مواد می‌توانند اثر تحریکی روی قلب، کلیه‌ها و سیستم تنفسی داشته باشند. کافئین، تئوفیلین و تئوبرومین سه آلکالوئید موثری هستند که در چای وجود دارند.

انواع چای

حدود ۱۵۰۰ عطر و طعم و ترکیب از گیاه «کاملیا سیننسیس» وجود دارد. این انواع چای در ۵ دسته کلی قرار می‌گیرند.

چای سیاه

برگ‌های این چای سیاه است و از دیگر انواع چای، دمنوش پر رنگ‌تری از آن تهیه می‌شود. این نوع چای مصرف بالایی در سطح جهان دارد. معمولاً در چای‌های کیسه‌ای از این نوع چای استفاده می‌شود. برگ‌های این چای کاملا خشک و تیره متمایل به قهوه‌ای و سیاه هستند. دلیل تیره بودن این نوع چای اکسیداسیون بالاتری است که در حین فرآوری و تولید برگ‌های چای اتفاق می‌افتد.

در فرهنگ چای چینی، این چای به عنوان چای قرمز شناخته می‌شود چون وقتی با شیر ترکیب می‌شود، رنگی نزدیک به نارنجی و قرمز پیدا می‌کند. نوعی از چای سیاه وجود دارد با عنوان «لپسنگ سوچونگ» که روش تهیه‌ی خاصی دارد و پس از دم کردن عطر دود چوب از آن متصاعد می‌شود که بسیار دلپذیر است.

چای به معنی واقعی آن، از گیاه سیننسیس تهیه می‌شود. چای سیاه نیز به همین نحو و از همین گیاه تولید می‌شود. برگ‌های گیاه سیننسیس چیده شده، خرد شده و لوله می‌شوند سپس در مکانی نگهداری می‌شوند تا اکسیداسیون روی آن انجام شود. با اتمام این مرحله چای خشک شده و برای فروش بسته‌بندی می‌شود.

چای سیاه در انواع عطری و ساده و طعم و عطر‌های مختلف تولید و عرضه می‌شود. فصلی که چای در آن تولید شده و یا موقعیت جغرافیایی نقش موثری بر روی کیفیت، طعم و عطر آن دارد.

برخی از انواع معروف چای سیاه

چای سیاه آسام: طعم و عطری شبیه گیاه جو دارد.
چای سیاه سیلان: طعمی واضح و حالت شکلاتی و تند دارد.
دارجیلینگ: این چای نوع لطیفی از چای سیاه است و طعمی شبیه به میوه و گل دارد.
ارل گری: چای سیاه با عطر ترنج و مرکبات است.
صبحانه‌ی انگلیسی: طعمی بسیار شبیه به چای آسام و سیلان دارد.
لیچی و رز نوع دیگری از چای طعمی شبیه گل و میوه دارند این نوع چای‌ها از ترکیب مواد معطر به چای تولید می‌شوند.
چای صبحانه‌ی ایرلندی: رنگ این چای به قرمزی زده و عطری شبیه جو دارد.
چای سیاه کیموم: طعمی میوه‌ای و شبیه به آب انگور دارد.
چای سیاه کنیا: این چای رنگی تیره داشته و طعمی گس دارد.
لپسنگ سوچونگ: این چای پس از دم کشیدن بوی چای زغالی دارد که بسیار مطبوع است.
چای ماسالا: نوعی چای ترکیبی است که از هل، میخک و دانه‌های فلفل برای طعم دادن به آن استفاده می‌شود.
چای سیاه یوان: این چای در نوع شکلاتی، با عطر جو و گاهی تند وجود دارد.

محققان روز به روز به تحقیق روی چای سیاه بیشتر علاقمند می‌شوند. مطالعات همچنان در حال انجام است از فواید چای برای سلامتی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

سلامت قلب
از بین بردن اکسیدان‌ها

چای سبز

در تولید این نوع چای از برگ‌های کاملیا سیننسیس، از اکسیداسیون کمتری نسبت به چای سیاه استفاده می‌شود؛ از این رو برگ‌های محصول تولید شده سبز روشن است. به همین دلیل این نوع چای میزان آنتی‌اکسیدان و ویتامین بیشتری نسبت به چای سیاه داشته و طعم آن تلخی کمتری نسبت به چای سیاه دارد.

چای‌ها انواع مختلفی دارند که با روش‌ها و ابزارهای مختلفی تهیه می‌شوند. از میان آن‌ها می‌توان به چای ماچا و سنچا اشاره کرد.

چای ماچا نوعی چای سبز بسیار با کیفیت است که به صورت پودر تولید شده در بازار وجود دارد. این چای در فرهنگ کشور ژاپن عنصر مهمی‌ به شمار رفته و برای تولید آن از جوانه‌های کوچک چای استفاده می‌شود. این نوع چای فرایند خاصی طی کرده و در نهایت به صورت پودر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چای سبز در انواع ختلفی در بازار موجود است که طعم و عطرهای متفاوتی نسبت به هم دارند. انواع چای سبز در طعم عطرهای مختلف استفاده می‌شوند. این چای معمولا طعم و عطری بین فندق و میوه با طعم غالب جلبک دریایی دارد. این گستردگی طعم چای سبز دلایل مختلفی دارد از جمله موقعیت جغرافیایی که گیاه در آن کشت می‌شود و دوم گونه‌ی مورد استفاده برای تولید.

در ادامه برخی از مهمترین انواع چای سبز را معرفی می‌کنیم.

بیلوچان: این چای بیشتر در چین استفاده می‌شود عطری قوی و گیاهی دارد. در بعضی موارد طعم میوه‌ای دارد.
جنمایچا: در کشور ژاپن استفاده شده و نوعی از چای سنچا است. برای بهتر کردن طعم و عطر به آن ذرت و برنج پف کرده اضافه می‌کنند.
گیوکورو: این چای نیز در ژاپن استفاده می‌شود و طعمی قوی و شبیه به جلبک دریایی دارد.
لوشان: این چای سبز به آرامی دم می‌کشد و طعم و عطری شیرین و کره‌ای دارد
لانگ جینگ: این چای به روش دستی در چین تهیه می‌شود و طعمی فندقی دارد.
ماچا: این چای نوع ژاپنی از چای سبز است و در سراسر جهان معروف است. این چای طعمی تلخ و شیرین دارد.
سنچا: یکی از معروف‌ترین چای‌های ژاپنی سنچا است که طعم علف داشته و کمی تلخ است. تا حدی حس کاج و هندوانه در طعم این چای حس می‌شود.
خواص چای سبز
تحقیقات علمی نشان می‌دهند که واقعی‌ترین نوع چای است. مطالعات بسیاری بر روی تغییرات شیمیایی که هنگام دم کشیدن چای سبز رخ می‌دهد انجام شده است. این مطالعات خواص بی‌نظیری از چای سبز را کشف کرده که در نوع خود می‌تواند دمنوش بسیار مفیدی برای سلامتی باشد.

چای سبز به دلیل محتوی کافئینی که دارد باعث سرحال شدن، تقویت تمرکز و به هوش بودن می‌شود.
سلامت قلب و عروق
تقویت بدن در مقابل اکسیدان‌های ناشی از استرس
تقویت سلامت مغز

چای اولانگ

در چین به این چای اژدهای سیاه گفته می‌شود. خواص چای اولانگ چیزی بین چای سیاه و چای سبز است. در این چای به دلیل فرایند اکسیداسیون ۸۰ درصدی خاصی که دارد، بخش زیادی از انتی اکسیدان‌ها از بین می‌روند. باید توجه داشت که در هر بار دم کردن برگ‌های این نوع چای طعم و عطر متفاوتی از آن به‌دست می‌آید.

این چای اکسیداسیون بالایی داشته و طعمی‌ بین چای سیاه و چای سبز دارد. می‌توانید این چای را چند بار دم کنید. با دم کردن درست این چای، هر بار طعم خوب آن به صورت واضح حس می‌شود.

چای اولانگ انواع مختلفی دارد که در ادامه آن‌ها را معرفی می‌کنیم.

بای‌هائو: این چای طعمی میوه‌ای دارد.
بائوژانگ یا پوچونگ: کمترین میزان فرآوری روی این چای انجام می‌شود از این رو طعم و عطر بسیار قوی‌ای دارد.
فنگ‌هانگ: طعمی گیاه گونه و شیرین دارد.
تای گوان یین: طعمی میوه‌ای و شیرین دارد.
تانگ تینگ: این نوع چای طعمی فندقی و نرم دارد.
فواید چای اولانگ برای بدن
این نوع چای حاوی آنتی اکسیدان‌هایی شامل EGCG، تی فلاوین و دروبیگین‌هاست. این ترکیبات از بدن ما در برابر اکسیدان‌های مضر که به دلایل استرس در بدن آزاد می‌شوند محافظت می‌کند.

گذشته از این چای اولانگ به دلیل وجود آنتی اکسیدان‌ها در آن برای قلب و عروق هم مناسب است.
چای اولانگ برای سلامت مغز و اعصاب بسیار مفید است.

چای سفید

روش تهیه‌ی چای سفید از همه‌ی انواع دیگر آن راحت‌تر است. این چای کمترین میزان اکسیداسیون را داشته و از نظر طعم و عطر بسیار دلپذیر است. بعضی اوقات برای خشک کردن این چای از جریان هوای خشک استفاده می‌شود. این نوع چای معمولا برای تهیه‌ی دمنوش‌های ترکیبی و میوه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. بهترین نوع چای سفید از جوانه‌های «سیننسیس» به‌دست می‌آید. به همین دلیل بهترین عطر چای و مطبوع‌ترین طعم را در میان چای‌های به دست ا=آمده از گیاه کاملیا سیننسیس دارد. بلافاصله بعد از برداشت برگ‌های تازه روئیده و جوانه‌ها بخار یا حرارت داده می‌شوند تا اکسیداسیون آن متوقف شود بعد از این مرحله برگ‌ها خشک می‌شوند.

روش فرآوری این نوع چای باعث طعم سبک و مطبوع آن می‌شود. چای سفید میزان کافئین بیشتری نسبت به چای‌های خانواده کاملیا سیننسیس دارد.

انواع مختلف چای سفید
بای‌هائو(سوزن نقره‌ای): چای سیار کمیابی است که تنها از جوانه‌ها تهیه می‌شود. طعم شیرینی داشته و بوی گیاهی خوبی دارد.
بای مو دان: معطر آن قوی‌تر از سوزن نقره‌ای است. در تولید این چای غیر از جوانه‌ها از برگ‌های جوان هم استفاده می‌شود.
چای سفید دارجیلینگ: محل رویش این چای در هندوستان است. و از چای سفید تولید شده در یوان بسیار ارزان‌تر است.
گونگ می: برای تهیه‌ی این نوع چای از برگ‌های بزرگ‌تر چای استفاده می‌شود. از این‌رو طعم قوی‌تری داشته و از سایر انواع چای سفید عطر بیشتری دارد.
شو مای: از برگ‌های بزرگ چای در تولید این چای استفاده می‌شود. همچنین به نسبت سایر انواع چای سفید اکسیداسیون بیشتری روی آن انجام می‌شود.
فواید چای سفید
به علت فرآوری کمی که روی این چای انجام می‌شود خاصیت و فواید بسیار زیادی برای بدن دارد.
چای سفید سرشار از آنتی اکسیدان است از این رو می‌تواند از آسیب‌های اکسیدان‌ها در بدن جلوگیری کند.
خاصیت دیگری که چای سفید برای بدن دارد اثرات ضد التهابی آن است.
چای سفید سلامت دندان‌ها را حفظ می‌کند. چرا که شامل فلوراید، کاتچین و تئین است.
چای سفید برای سلامت مغز و اعصاب مفید است.

چای Pu-Erh

این نوع چای بسیار خاصی بوده و طعم آن برای بسیاری از افراد ممکن است ناخوشایند باشد. این نوع چای ممکن است تا صد سال قبل از مصرف نگه‌داری شده باشد. برای دم کردن چای Pu-Erh نیز به آب جوش برای دم کردن نیاز داریم. قبل از تهیه‌ی این چای باید آن را با آب فراوان بشوییم تا غبار موجود در آن پاک شود.

بسته به نوع فرایند اکسیداسیون و فرآوری که روی برگ‌های کاملیا سیننسیس انجام می‌شود، نوع چای به‌دست آمده متفاوت خواهد بود.

چای Pu-Erh نوعی محصول تخمیری از کاملیا سیننسیس است و به نسبت سایر انواع چای گران‌تر است. این چای معمولاً در استان یوان در چین تولید می‌شود و در قالب تکه‌های خشک و جامد به شکل کیک و یا برگ‌های خشک فروخته می‌شود.

برای تولید چای Pu-Erh آن را در مدت طولانی در محلی مرطوب قرار می‌دهند. این فرایند طعم و عطر خاصی به این نوع چای می‌دهد که با سایر انواع چای بسیار متفاوت است. طعم و کیفیت این چای با گذشت زمان تغییر می‌کند.

چای Pu-Erh جوان بین دو تا سه سال قبل از مصرف نگهداری می‌شود. کمی مزه شبیه به چای سبز دارد. بسته به محل کشت گیاه ممکن است شیرین‌تر یا تلخ‌تر باشد.

چای Pu-Erh قدیمی از چای Pu-Erh جوان تیره‌تر است کمی طعم چوب و مزه‌ای شبیه میوه‌جات دارد.

فواید چای Pu-Erh

چای Pu-Erh به دلیل کمیابی چندان مورد توجه تحقیقات قرار نگرفته است اما فواید بسیار خوبی برای بدن خواهد داشت.
شامل کافئین است از این رو در هشیاری اثر مثبت خواهد داشت.
شامل مقادیر بالای آنتی اکسیدان است.
برای قلب مفید است
چای Pu-Erh اثرات خوبی روی پوست دارد.

آیا خوردن برگ‌های چای بی ضرر است؟

موقع استفاده چای این برگ‌ها از داخل ظرف خارج می‌شوند اما خوردن این برگ‌ها کاملا بی‌خطر است. برگ‌های چای چه در قوری باشند و چه در کیسه هیچ خطری برای سلامتی ندارند. در حقیقت در این برگ‌های مانده در چای مقادیری از آنتی اکسیدان‌های مفید وجود دارند که استفاده از آن‌ها برای بدن بسیار مفید است. این موضوع به خصوص درباره‌ی چای سبز صدق می‌کند.

به دلیل سختی خوردن و جویدن برگ‌های چای معمولاً افراد از خوردن آن‌ها صرف نظر می‌کنند اما از نظر علمی‌ کاملا بی‌خطر بوده و حتی فوایدی هم برای بدن دارند.

چه موادی را می‌توانید به انواع چای اضافه کنید؟

از گذشته برای مصرف چای آن را با شیر یا در برخی موارد کره مخلوط می‌کرده‌اند. عسل هم شیرین‌کننده‌ی طبیعی و بسیار مفیدی است که طعم خوبی به چای می‌دهد.

حذف شیر از ترکیب با چای

از گذشته‌های دور در چین و شرق آسیا برای مصرف چای آن را با شیر تهیه می‌کردند؛ اما از قرن شانزدهم و انتقال چای به آمریکا و اروپا مصرف چای با شیر از رونق افتاد و بیشتر افراد چای را بدون شیر و با آب تهیه و مصرف می‌کنند. امروزه در کشورهای غربی بسیاری از افراد همچنان چای را با شیر ترکیب می‌کنند.

شیرین‌کننده‌ها

عادت اضافه کردن شیرین‌کننده به چای به دلیل تلخی نسبی آن بسیار تغییر کرده و افراد بیشتر چای تلخ را همراه با خوراکی‌های شیرین مصرف می‌کنند. برخی شیرین‌کننده‌های مصنوعی برای شیرین کردن چای به کار گرفته می‌شوند. بسیاری از این شیرین‌کننده‌ها برای جلوگیری از ضررهای بی‌شمار مصرف شکر، رایج شده‌اند.

لیمو و آبلیمو

به دلیل اینکه طعم لیمو می‌تواند تلخی چای را تخفیف دهد از لیمو نیز برای ترکیب با چای استفاده می‌شود. از تأثیرات مثبت افزودن آبلیمو به چای می‌توان به آزادسازی آنتی اکسیدان‌ها اشاره کرد.

فرایند تولید انواع چای

دو فرایند برای تولید چای وجود دارد. نوع سنتی و نوع مدرن.

تولید ارتودوکس (سنتی)

در تولید چای به این روش برگ‌های تازه و جوان چای با دست چیده می‌شوند. پس از چیده شدن برگ‌ها روی هم انباشه می‌شوند. این کار آب موجود در برگ‌ها را کاهش می‌دهد. این کار باعث نرم‌تر شدن برگ‌ها می‌شود.
در مرحله‌ی بعد لوله کردن برگ‌ها شروع می‌شود. این کار ساختار سلول‌های برگ را شکسته و فرایند اکسیداسیون اتفاق می‌افتد. فرایند اکسیداسیون نوع چای به‌دست آمده را تعیین می‌کند. با تغییر میزان اکسیداسیون در برگ‌ها چای سبز، سیاه، اولانگ و پوره تهیه می‌شوند.
هر چه میزان اکسیداسیون بیشتر باشد برگ‌های تولید شده سیاه‌تر خواهند بود. اگر چای مورد مصرف شما بسیار تیره است نشان از اکسیداسیون بالای انجام شده بر روی برگ‌ها دارد. اکسیداسیون در چای سبز بسیار سریع و در زمان کمی‌ اتفاق می‌افتد.
در مرحله‌ی بعد برگ‌ها خشک می‌شوند و به همین صورت اکسیداسیون روی برگ‌ها اتفاق می‌افتد. سپس در سایز‌های مختلف خرد شده و آماده مصرف هستند.
دم کردن چای خوب و طعم دلپذیر آن از تخصص‌هایی است که افراد بسیاری برای رسیدن به آن تلاش می‌کنند.

چای سی‌تی‌سی (مدرن)

روش مدرن تولید چای سی‌تی‌سی است. این روش نوعی روش تولید انبوه چای است. این روش میزان بیشتری چای در زمان مشخص تولید می‌کند. این روش معمولا برای تولید چای سیاه استفاده می‌شود.

در این روش نیز ابتدا چای نگهداری و خشک می‌شود سپس وارد دستگاه‌های مکانیکی شده و خرد می‌شود.

مزیت‌های تولید چای سی‌تی‌سی

با خرد شدن برگ‌ها در فرایند سی‌تی‌سی سطح برگ‌ها بیشتر شده و سریع تر در آب جوش دم می‌کشد و رنگ و چای بیشتری تولید می‌کند. به همین دلیل مصرف برگ چای را کاهش می‌دهد.

مصرف چای در جهان

در سال ۲۰۱۶ تیمی‌ در چین برای معرفی هر چه بیشتر چای به دنیا تشکیل شد. این تیم شامل نمایندگانی از کانادا، هندوستان، کنیا، سریلانکا و انگلستان بوده است.

این گروه به این نتیجه رسید که در کشور‌های مختلف ترجیحات افراد برای مصرف چای متفاوت است و آن را به صورت زیر دسته بندی کردند:

مصرف انواع چای در آمریکا

در آمریکا، حدود ۸۰ درصد از زنان خانه‌دار در آشپزخانه‌ی خود چای نگهداری می‌کنند.

تا سال ۲۰۱۵، ۸۰% از مصرف چای در آمریکا را چای سیاه تشکیل داده است. درصد این مصرف چای سبز و ۴% باقی مانده نیز به مصرف چای سفید، اولانگ و چای تیره اختصاص داشته است. ایالات متحده‌ی آمریکا چهارمین واردکننده بزرگ چای در جهان است. سه کشور اول انگلستان، روسیه و پاکستان هستند.

مصرف انواع چای در انگلستان

حدود ۷۰% از چای مصرف شده در انگلستان را چای سیاه تشکیل می‌دهد. مصرف چای سیاه از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ حدود ۲۲% افت داشته است. با کاهش میزان مصرف چای سیاه سایر انواع چای بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. فروش معمول چای‌های کیسه‌ای کاهش یافته و افراد گرایش به سمت انواع دیگر چای پیدا کرده‌اند.

مصرف انواع چای در چین

۵۳% از چای مصرف شده در چین را چای سیاه تشکیل می‌دهد. مصرف چای تیره در سال ۲۰۱۵ در طی یک سال دو برابر شد و سهم آن از مصرف چای به ۱۲% رسیده است. چای اولانگ نیز ۱۲% از مصرف چای این کشور را تشکیل می‌دهد.

مصرف انواع چای در کانادا

در کانادا ۳۹% چای سبز، ۳۶% چای سیاه و ۲۲% سایر انواع چای و دمنوش‌ها را مصرف می‌کنند.

بازارهای چای کانادا و آمریکا در حال رشد است. از سوی دیگر آمارها نشان می‌دهند که میزان محبوبیت چای در انگلستان در حال کاهش است. البته یکی از دلایل این کاهش در انگلستان کاهش تولید چای کیسه‌ای است. در همین زمان چای میوه‌ای و ترکیبات خاص چای بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.

در پایان
چای از انواع دمنوش‌های گیاهی است که در اکثر نقاط جهان تولید می‌شود و از قدمت بالایی برخوردار است. این نوشیدنی گرم خواص بی‌نظیری برای بدن دارد و وجود مواد موثر و غنی در آن می‌تواند نقش خوبی در سلامتی افراد داشته باشد.

همه‌ی انواع چای از یک نوع گیاه به‌دست می‌آیند و انواع مختلف چای به دلیل روش‌های فرآوری متفاوتی است که روی چای انجام می‌شود.

از اوایل قرن بیستم چایکاری در کشورهای ایران و ترکیه آغاز شد.

 قبل از سال 1280 هجری شمسی ، کشت چای در ایران رواج نداشت و ایرانیان قدیم در دوران باستان و تا پیش از دوران صفویه ، به جای چای ، قهوه می نوشیدند. به همین دلیل چایخانه های امروزی همان نام سنتی خود یعنی قهوه خانه را حفظ کردند
گفته اند که با آمدن چای، قهوه هم در جمع ایرانیان، به فراموشی سپرده شد.
درباره منشا گیاه چای هم روایات مختلف است اما آنچه می توان با اطمینان گفت، این است که حدود سه قرن پیش از میلاد، چینی‌ها چای را دم می کرده‌اند و می‌نوشیده اند.
چای پیش از این که در ایران کشت شود، به واسطه بازرگانان و تجار، به ایران آمده و به خوبی رواج یافته بود.

لاهیجان مهم‌ترین مرکز کشت و تولید چای ایران به شمار می‌رود و کلمه چای در ایران با نام این شهر همراه است.
قدمت استفاده از چای و کشت و تولید آن در جهان حدود ۵۰۰۰ سال می‌باشد، اما ایرانیان چای را نخست به عنوان یک ماده دارویی می‌شناختند و تا حدود قرن۱۱و۱۲ (صفوی تا قاجار) نام آن را در کتاب‌های پزشکی و داروشناسی فهرست کرده بودند.
البته هنوز هم چای به عنوان یک ماده داروئی مورد استفاده قرار می گیرد.
انتقال چای ابتدا از جاده ابریشم توسط چینی ها انجام می شد و به تدریج کشت و تولید آن در هندوستان رونق یافت و از راههای بازرگانی جنوب به ایران نیز وارد می شد.
ماجرای ورود چای به ایران
برای اینکه کشت و مصرف چای در همه طبقات عمومی شود سختی ها و محدودیت های زیادی کشیده شد تا سرانجام حاج محمد قوانلو ملقب به کاشف السلطنه به تشویق مظفرالدین شاه قاجار، گام بلندی در این راستا برداشت.

آقا محمدخان قاجار قوانلو، ملقب به کاشف السلطنه و مشهور به چایکار؛ فرزند اسدالله میرزا در ۱۲۸۲ ق (۱۲۴۴ هجری شمسی) در شهرستان تربت حیدریه متولد شد.
نسبش به عباس میرزا نایب السلطنه می رسد.
او پس از پایان تحصیلات مقدماتی به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. دو سال منشی میرزانصرالله خان مشیرالدوله وزیر خارجه وقت بود.
در ۱۲۹۸ ق با سمت دبیر دومی به سفارت ایران در فرانسه اعزام شد و در رشته حقوق دانشگاه سوربن فرانسه به تحصیل پرداخت.
در سال پنجم اقامت خود در پاریس، به رتبه نایب اولی سفارت ارتقاء یافت.
در همین اوان وارد لژ فراماسونری شد.
در سفر سوم ناصرالدین شاه به اروپا در ۱۳۰۶ ق به عنوان مترجم دکتر فووریه، طبیب مخصوص شاه برگزیده شد و پس از هشت سال به ایران بازگشت.
ماجرای ورود چای به ایران
کاشف السلطنه در ۱۳۱۱ ق از سوی حاکم خراسان ( مؤیدالدوله) نایب الایاله تربت حیدریه گردید.
در همین دوران با مخالفان استبداد همصدا شد و به نشر افکار جدید و شبنامه نویسی پرداخت و چون ناصرالدین شاه فرمان دستگیری او را صادر کرد، ابتدا به ملک خود در نیشابور و سپس به روسیه و از آنجا به عثمانی گریخت.
او پس از قتل ناصرالدین شاه به ایران بازگشت و به سمت قنسول ایران در هند انتخاب شد.

او هنگام اقامت در هند با صنعت چای و کشت آن، در آن کشور آشنا شد و آن را فرا گرفت و هنگامی که به ایران بازگشت مقدار زیادی تخم چای و قلم گیاه آن را با خود آورده کشت چای را در منطقه گیلان آغاز کرد و رونق داد.
قبل از مرحوم کاشف‌السلطنه، چای برای اولین بار در ایران توسط حاج محمد اصفهانی در سال 1302 در عصر ناصرالدین شاه کشت شد و لیکن پیشرفتی نکرد و موفقیتی در زراعت آن حاصل نگردید.
بازگشت به تهران و ارائه نهال و بذر به عنوان رهآورد سفر کاشف‌السلطنه، در تاریخ هفتم رجب 1318 (برابر با دهم آبان 1279 خورشیدی، دوم نوامبر 1900 میلادی) بود و بعد از مدت کمی، مظفرالدین شاه به حاج محمد میرزا، لقب کاشف‌السلطنه داد و امتیاز کشت چای در تمام نقاط ایران را به او اعطاء کرد (تاریخ این موضوع شوال 1318 است).
برای اولین بار در دو قطعه زمین شروع به کشت چای کرد و این در سال 1319 قمری، مطابق با 1280 خورشیدی و 1901 میلادی می‌باشد.
کم‌کم بعد از شش سال، نواحی کشت چای افزایش یافت و کاشف‌السلطنه چای بسیار ممتازی با رنگ و طعم و عطر بسیار خوب به‌عمل آورد و امیدوار بود که با توسعه بیشتر آن، ایران را از واردات چای و صرف پول برای خرید آن از خارج بی‌نیاز کند و حتی اگر ممکن شد، مازاد چای را به خارج صادر نماید و بفروشد.

او که قبلا موقعیت و حاصلخیزی زمین‌های گیلان را بررسی نموده بود و لاهیجان و همچنین تنکابن را مناسب کشت این محصول دیده بود، بذرها و نهال های چای را به این دو شهر منتقل نمود و به این ترتیب نخستین باغهای چای در سال ۱۲۷۹ شمسی در شمال کشور احداث گردید.
امروزه کشت چای از تنکابن تا رضوانشهر تالش گسترش یافته است.
چند سال بعد اولین کارخانه چای کشور به پیشنهاد کاشف السلطنه در مجلس تصویب شد.
او کتابی به عنوان «رساله دستورالعمل زراعت چای» به چاپ رساند و به صورت عملی مراحل کشت و تولید چای، نحوه چیدن برگ چای، انتخاب و درجه بندی چای، و همچنین روش مالش و خشک کردن و چشیدن چای را به کارگران آموخت.
کاشف السلطنه در ۱۳۲۲ ق به عنوان کاردار دولت ایران به سفارت ایران در پاریس اعزام شد.
پس از بازگشت به کشور از سوی نخستین دوره مجلس شورای ملی مأمور تأسیس بلدیه به سبک جدید برای تهران شد.
از جمله فعالیتهای او در شهرداری، نامگذاری خیابانها و کوچه های تهران، شماره گذاری منازل، روشنایی خیابانها با چراغ برق و برخی کارهای دیگر بود.
وی پس از یک سال و اندی از این شغل استعفا داد و به وزارت خارجه بازگشت.
چند سالی در سفر بود تا اینکه پس از بازگشت در کابینه دوم سپهسالار به سمت معاون رئیس الوزراء منصوب شده با روی کار آمدن رضاخان به ریاست سازمان چای کشور رسید.
از این به بعد کاشف السلطنه یکسره به کار چای و چایکاری پرداخت.
او مقادیری بذر چای ، ماشین آلات کشاورزی و تعدادی کارشناس متخصص از چین وارد کرد و تحولی در صنعت چای کشور ایجاد نمود.
وی در یکی از یادداشت‌هایش این گونه می نویسد: " می‌روم دنبال چای... انشاءالله کسان دیگری هم در فکر رفع احتیاج سایر کالاها باشند"، و اضافه می‌کند: "علی‌التحقیق مبلغ ده کرور تومان برای خرید چای هر ساله از ایران خارج می‌شود. اگر همین مبلغ در مملکت بماند، شاید جلوگیری از پریشانی و فقر و فاقه مملکت بکند."
در ۱۳۰۷ ش هنگام بازگشت از هندوستان که برای خرید بذر و ماشین آلات چای به آنجا رفته بود، در راه تهران در اثر تصادف درگذشت.
جنازه او بنا به وصیتش در تپه های چای لاهیجان دفن شد که اکنون آرامگاهش به موزه چای تبدیل شده است.
بنای موزه تاریخ چای اسکلتی از بتون و سنگ تیشه است که در زیربنایی به مساحت ۵۱۲ متر مربع در انتهای خیابان کاشف شرقی لاهیجان و در دوطبقه واقع شده و در کنار برج، آرامگاه کاشف السلطنه بنا شده است.
این مقبره در حال حاضر یکی از دیدنی های شهر لاهیجان است که در کنار موزه تاریخ چای قرار دارد.
این موزه در سال ۱۳۷۵ به همت سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۷۶۹ به ثبت رسیده است.